رواية فهد الصعيد والهاربه المجنونه الفصل السادس 6 بقلم ندى المزين

البارت السادس

part…( السادس ) ❤❤
كانت دنيا تقف فى الحمام وهيا مبرئه من شدت خجلها و توترها من اللى ذلك المجنون عمله الان فسندت على باب الحمام و هيا حطه اديها على قلبها الذى يدق بشده…
فقالت لنفسها بتوتر شديد = يالهوى هونا هعيش مع ده ازاى بس أهئ أهئ يا مرك يا دنيا على ايامك الهباب اللى جيالك 😫…ده انا بقوله نبعت عشر خطوات عمل كدا…امال لو قولتله قرب اللى عشر خطوات دول…ايييه هنجيب العيل بعد اسبوع واحد…احييه يا دنيا عليكى و على ايامك اللى مش مفهومه (ثم حركت اديها على شعرها بارتباك وقالت = لأ وايه…و الاخ كرزمه ووسيم و چندن مان كدا فى نفسه و حليوه وواثق كدا فى حاله و دكتور…بس بردو عنيد و عصبيى و رخم و بارد و سا*فل…هه مش كامل الاوصاف يعنى…أهئ أهئ اه يحستى السودا يابا رشدى بقا انا اهرب عشان متجوزش راجل اكبر منى بـ 40 سنه و متجوز تالت نسوان و عنده 25 عيل…عشان س البس فى تراكولا ده و متجوز عقر*به و ايه اتجوزنى أنااا انااا لاجبله الواد الاهبل…ما يمكن جبت بنت مش واد ايه هيرجعها تانى و يعمل بدل فاقد…أهئ أهئ انا منى لله انا منى لله والله العظيم…كنتى فين يا لأه لما قولنا أااااه أهئ أهئ 😫…احم ما تنشفى كدا يا دنيا ايه هتخلى تراكولا يخوفك…لااااا لا هوا ولا عشره من امثالو يزعزعو شعرايه منك يا دودو ابدآ…ايه هضيعى كلام المغنيه امال ماهر…اللى قادره عن التحدى و عن الموجها…و انا كفائه اقف قدام ايييي حد…حتا لو تراكولا ده 😎.
وقامت دنيا لتبدل فستنها ولكن معرفتش تفتح سوستت الفستان ففضلت تفكر قليلآ بتوجس وحزمت امرها انها تخرج لفهد ليفتح لها سوتت الفستان
ففتحت باب الحمام لتشهق بخضه عندما لقت فهد اممها وكان ساند على الحائط جنب باب الحمام…
فقال فهد بثقه = كنت متأكد انك طلعه عشان افتحلك سوستت الفستان هه 😏.
دنيا بغيظ = امممم محدش قالك قبل كدا انك مغروور اوي…وبعدين انا مش عوزه منك حاجه أصلاً…اناا راحه اجيب لنفسى هدوم لان نسيت اخد هدوم لنفسى.
وذهبت دنيا بضيق و جابت لنفسها بچامه للنوم وجت تدخل للحمام مجددآ و فهد مزال يقف مكانو و متحركش
ففجأه قبل ما تدخل دنيا للحمام شدها فهد فجأه عليه مره واحده وهوا يضم خسرها من الخلف فبدأت دنيا تتوتر من تصرفاتو المفجأه دى…
فهمس فى ودنها قائلآ = مابحبش اللى يعندنى كتير يا حرمى…لان العند بيولد الكفر عند ناس كتير…اما العند عندى بيولد العند بردو…بس عند فهد الصعيد العن من عندك يا قلب الفهد.
نظرت دنيا لفهد بحده ولكن فجأه تنحت من تلك النظرات الصقريه اللى تزيب الحجر من نظره فبسرعه بصت اممها بتوتر من قربه فراح فهد فتح سوستت الفستان مره واحده ليبان ضهر دنيا العا*رى امام اعينه الصقريه فبدون ما يشعر بدأ يحرك اديه على ضهر دنيا العا*رى بهيام بتلك الحوريه الذى دوبته فى هواها فكانت دنيا فتحه اعينها بتوتر شديد من اللى بيعمله فهد فجت بسرعه تجرى للحمام ولكن منعها فهد عندما شدها إليه مجددآ وهوا يضم خسرها بيد و اليد الاخره حاطتها على وجه دنيا…
وهمس مجددآ فى ودنها بصوت يسحر القلوب وقال = انتى مراتى…مهما قولتى و بعدى فأنتى فى الاول و الاخير مراتى يا دنيا…ومش سيبك دلوقت عشان اللى قولتيه من شويه…لان معاكى حق تضايقى من حديد هناء ليكى…لكن صدقينى يا دنيا لما تعرفينى صح…انتى اللى هتطلبى اللى رفضيه دلوقت بنفسك عاد يا قلبى…يلا اهربى على الحمام قبل ما اتهور انا عاد.
فعلاً تركها فهد و جرت دنيا بسرعه على الحمام بتوتر شديد من اللى بيعملو فيها ذلك الفهد…
فقالت = لالا انا لازم اهرب تانى…الراجل ده خطر عليا م مش طبيعى والله العظيم 😳.
بعد وقت من الزمن…
خرجت دنيا من الحمام و هيا تردتى بچامه قضيفه سودا وكانت فرده شعرها بحريه على ضهرها لتتفاجأ بفهد نائم على الفراش وواضع اديه على رأسه فقتربت من الفراش ووقفت جنب الفراش بارتباك…
وقالت = انت يا…
قاطعها فهد ببرود = نعم!!
دنيا بتعجب = هنام فين..؟؟
فهد ببرود = على السرير.
دنيا برفع حاجب = اوكيه…وانت هتنام فين؟؟
فهد = اهنه بردو…على السرير.
دنيا بصدمه حطت يديها على خسرها وقالت = ازاى يعنى الكلام ده ان شاء الله بقا.
شال فهد اديه من على وجهو وقال = عادو زى الناس.
دنيا بغيظ = لا نام انت على الكنبه.
فهد برفع حاجب = انهي كنبه ان شاء الله بس عشان مش واخد بالى من الحديد.
نظرت دنيا للغرفه بتعجب فكانت الغرفه مافيش فيها ولا كنبه ولا اي حاجه ينفع للنوم عليها ثوا الفراش و بعض الاثاثيات فقط…
فقالت دنيا بتوتر و ضيق = اتصرف مليش دعوه انا.
قام فهد بقلت صبر و فجأه شد دنيا لتنام جنبه على الفراش ودنيا مصدومه من تصرفاتو اللى مفجأه ليها دايمآ…
فقال فهد بملل = بصى دى اوضى و ده سريرى و انتى مراتى و خلاص عرفت عاد ان كل شئ بمزاجك ونا قولتلك انى هأجل الموضوع ده لحد ما تجيلى انتى و تقوليلى انك عوزانى لكن دلوقت غصب عنك كل يوم مضريه تنامى اهنه وفى حضنى كمان.
دنيا بنوع من الشرشحه = نعم يا روح ماما انام فييين…وبعدين ما تروح تنام فى حضن مراتك احسن…و سبنى فى حالى لانى مش هسمحلك تنفذ اومرك دى عليا يا فهد.
تجاهلها فهد و نام و شدها لحضنه بالعافيه وقال ببرود = والله مش بمزاجك يا حلوه.
دنيا بعصبيه = ابعت عنى يا فهد.
فهد بأمر = نامى يا دنيا.
دنيا بعند وهيا بتزق فيه = لأ و قولت ابعت يعني ابعت يا فهد بقااااا.
فهد بتحزير و صوت عالى = ونا قولك لع…نااامى يلاااااا.
نفخت دنيا باستسلام وقالت بغيظ = ماااشى.
فضمها فهد له بابتسامة خبيثه وقال باستفزاز = يستحسن تتعودى على ده يا قلبى لانك كل يوم هتنامى فى حضنى.
دنيا بغيظ و عند = لأ مش هتعوده هه.
فهد همس فى ودنها وقال = قولت مش بمزاجك يا قلبى.
همست دنيا لنفسها بغيظ = يوووم ما تنام بقا يا بارد يا رخم انت.
فهد برفع حاجب = قولتى حاجه يا دودو.
دنيا بغضب مكتوم = لا مقولتش حاجه اف.
كتم فهد ضحكته بالعافيه على مجننته وقال = طيب يلا نامى…تصبحى على الجنه.
ابتسمت دنيا ابتسامه خفيفه وقالت = وانت من اهلهم (وبعد وقت قالت = فهد انتااا نمت؟
فهد باستغراب = لأ ليه؟
دنيا بارتباك = كنت عوزه اسألك سؤال؟
فهد بهدوء = اسألى!!
جت دنيا تجلس بتوتر ولكن فهد منعها و ضمها له تانى وقال باعتراض = تقدرى تتحددى ونتى فى حضنى عادى…سامعك!!
دنيا بقلق من رده قالت = هونتا يعنى لو كنت موفقتش على الجواز منك ك كنت هتقـ*ـتلنى؟
فهد بصدمه = ليه بتقولى اكده؟
دنيا بتوتر = يعنى عشان شفتك و انت بتقـ*ـتل الراجل يوم ما جيت البلد؟
فهد بهدوء = لأ…خلاص!
دنيا براحه = خلاص.
فهد بابتسامه = يلا نامى بجا.
دنيا بنوم = حاضر.
ولم تمر ثوا دقائق و ذهبت دنيا فى نوم عميق و هيا تشعر لأول مره براحه و امان فى حضن فهد فباس فهد رأسها بحنان و ذهب هوا كمان فى نوم عميق و براحه تملأ قلبهم هم الاتنين لاول مره…
شرقت شمس لبدايت يوم جديد على عائلت العزيزه 🌥…
فى غرفت عاصم…
استيقظت صفيه مفزوعه على خبط على باب الغرفه جامد وكان عاصم يتحدث من الخارج بغضب شديد…
= صفيه…انتى يا چلوس الطين…افتحى الباب ده حالآ بقولك اهه.
قامت صفيه بسرعه و هيا بتقول بتوجس = حاضر حاضر.
وراحت صفيه لابسه الاسدال بسرعه فمن يوم زوجها من عاصم وهيا تردتى الاسدال لما تكون معاه و عمره مارأه شعرها حتا فراحت صفيه بتوجس و فتحت الباب و مسكت ديل الاسدال الطويل و نطت بسرعه فوق الفراش فدخل عاصم و اغلق الباب بغضب جمهور…
وقال = بجا انتى يا صفيه…تخلينى انا انام طول الليل فى الدراس يا چلوس الطين انتى.
صفيه بشجاعه مزيفه = اه ماهو ماهو مش هسمحلك عاد انك تچبرنى على حاچه انا مش ريداها يا ابن العزيزه…وبعدين اناااا مقفلتش الباب باللوك…هوا اللى سك لوحديه.
عاصم بغيظ شديد = والله سك لوحديه يعنى…طب والله لاوريكى يا صفيه الزفت.
وفجأه نط عاصم هوا كمان على الفراش ليمسكها ولكن جت صفيه ترجع للخلف بخضه ولكن بدون قصد تاست على ديل الاسدال و بسبب تعسدها صقت حجاب الاسدال عن شعرها لتعطى لخصلات شعرها الحرير العنان لتنساب على كتفيها و كانت صفيه هتقع على الارض ولكن مسكت فى عاصم بسرعه ففجاه فقط عاصم توازنه وصقت معها على الفراش و كان عاصم فوق صفيه
ففتح عاصم اعينه بغيظ شديد منها ليتنح عندما يرا تلك الحوريه و شعرها اللى زى الحرير ففتحت صفيه اعينها لتصدم من قرب عاصم منها لهي الدرجه…
فقالت بتوتر شديد = ع عاصم أأبعت.
عاصم بهيام = ليه…؟
صفيه بضعف امام نظرات عاصم لها فقالت بتقطع = ع عا عاصم…
تجاهلها عاصم وكان يقترب منها بدون ارده فاغمضت صفيه اعينها باستسلام و كذلك عاصم برغبه قو*يه لتقبيل صفيه ولم يتبقا مابنهم ثوا سنتيمترات…
وفجأه = يولاد اصحو بجا…صفيه يابنتى.
زقت صفيه عاصم بسرعه فوقع عاصم على ضهرو على الارض فنظرت صفيه له بتوجس وصدمه…
وقالت بارتباك = ح حاضر يا مرات عمى ثوانى و اكون عندك اهه
چليله = ماشى يا قلبى…بس بسرعه عشان تحطى الفطار لان كليدنا هنفطر مع بعض يابنتى.
صفيه = ماشى يا مرات عمي.
ونظرت صفيه لعاصم الذى كان ينظر للڤراغ بضيق شديد وهوا حاطت ايده على ضهره بألم بعد ما قام من على الارض فذهبت له و نزلت لمستواه…
وقالت = انا اسفه.
عاصم ببرود = على ايه…؟
صفيه بضيق من بروده ده معاها وهيا كانت خيفه عليه بعد ما زقته على الارض من غير اصد…
فقالت = ولا حاچه.
وجت صفيه تذهب للحمام بدموع تملأ اعينها فقام عاصم و مسك درعها قبل ما تتحرك بغيظ شديد…
وقال = كيف ولا حاچه هاا…انتى…
صفيه بمقاطعه بدموع = ايييه 😠.
نظر لها عاصم باستغراب من صرخها فجأه فى وجهو لاول مره منذ زوجهم فكانت صفيه تبكى بحر*قه…
فقالت بألم = انا ايه بنسبالك يا عاصم غير انى مراتك و بنت الچنينى اللى انت بتعيرنى بيه لحد دلوقت..انا ولا حاچه هه انا ولا حاچه بنسبالك يا رچلى وعمرى ما هكون ليك حاچه طول ما ده مشغول بواحده تانى غيرى يا ابن العزيزه.
وشورت صفيه على قلب عاصم فمسحت صفيه دمعها بقو*ه فجأه وقالت = طلقنى يا عاصم…خلاص اكده بجا…معدش قادره اتحمل كل اللى بتعملو فيا…تنا بنى ادمه يا شيخ ومن حقى اتعب و اشتكى من راچل مش شايفنى واصل 😭.
وتركته صفيه و دخلت للحمام ببكاء شديد و قلبها يتألم بشده و اخذت صفيه شاور سريع و اردتدت درس كحلى مشجر و حجاب بلون قافيه بنفس لون الورد اللى على الدرس وكان جملها الطبيعى يزدها رقه و اناقه فخرجت صفيه بعد ما مسحت دمعها لتلقا عاصم يقف فى شرفت غرفتهم بملامح غاضبه فظنت انه غضبان بسبب صتها اللى علي عليه و اكيد مهتمش باللى قالته لها عن الألم اللى جواها و طلبها للطلاق فلسه صفيه هتخرج من الغرفه ولكن فجأه اول ما لمحها عاصم تقدم منها و مسك اديها جامد ليمنعها من الخروج…
وقال = لو اتحددى الحديد الماسخ ده تانى يا صفيه مش هعديه المره الچايه على خير ماشى…وقرار الطلاق ده مش انتى اللى تقرريه عاد…لان ده قرارى انا مافهوم…مافهوووم 😡.
صفيه بألم شديد من اديها = م مافهوم ممكن تسيب يدى لانها بتوجعنى.
سبها عاصم بغضب فتركته صفيه و خرجت و هيا مسكه اديها بألم شديد و هيا حبسه دمعها داخل اعينها عشان مافيش حد يرا دمعها و يسأل عن سببها و رسمت صفيه بسمه كاذبه و ذهبت للمطبخ لتساعت النساء فى تحضير طعام الافطار…
فى غرفت المجانين…
بدأت دنيا تستيقظ بانزعاج بسبب ثقل غريب على كتفها ففتحت دنيا اعينها وكأنها فقدت الذاكره فأول ما رأت فهد نايم جنبها و حاضنها صرخت مره واحده بفزع فى وجه فهد اللى كان فى سابع نومه فاستيقظ فهد بخضه و من خضته وقع من على السرير على الارض…
فقال بخضه = ايه فيه ايه…مالك يا مچنونه انتى؟
دنيا بغباء = انت مين يا جدع انت وليه حاضنى كدا يا حيو*ان 😡.
فهد بدهشى = انا مين ازاى…انا چوزك يا بنت المچنين.
دنيا و هيا بتهرش فى شعرها بتذكر = أااااه افتكرت…أنت جوزى صح نسيت…سورى.
حدف فهد الوساده فى وش دنيا بغيظ شديد وقال = سورى يا بنت المچنين انتى…منك لله يا شيخه قطعتيلى الخلف.
دنيا بغيظ = الله ما قولنا سورى بقا لا إلا ألا الله متقرفناش بقا.
فهد وهوا بيحاول يسيطر على عصبيته = وحياة امى يا دنيا لو مغرتيش من وشى لعامل من وشك الحلو ده خريتة الكره الارضيه كليدها و مطلع البلا الازرق على جدتك 😡.
دنيا برفع حاجب = لامته هفضل اقولك انى مش بتهدت ياعم الصعيد ولا انت بتنسه انت كمان…هههههه صباح النسيان يا فهد الصعيد.
وتركته دنيا و قامت و جابت لها ملابس من الدلاب و دخلت للحمام و فهد يتابعها بغيظ شديد فنظر فهد للساعه الذى بجانب الفراش ولقاها الثامنه صباحآ فرجع فهد تمدت على الفراش و ذهب فى النوم مجددآ
وبعد وقت خرجت دنيا من الحمام وهيا بتلبس الحلق وكانت تردتى منى درس بالون السماوى و ديق لحد الخسر و نازل بوسع و كان يوجت فيه حزام جلد ابيض على الخسر وكانت رفع شعرها كحكه فى نص رأسها ومنزله خصلات جميله و حطه ملمع شفاه فقط مابين كانت تظهر بشكل جميل للغايه
فنظرت دنيا لفهد بسرحان فتعترف ان فهد جذاب للغايه و الذى يزيده جذبيه لحيته المرسومه بطريقه جذابه و رموشه الكثيفه و ملامحو الرجوليه بشده و شعره الاسود الكثيف الذى كانت تأتى كام خصله منه على جبهدو بكل تمرد
فكانت دنيا مبتسمه ببلهاء ولقت نفسها تقترب منه و نزلت لمستواه وهيا تنظر لملامح فهد جامد باعينها الرماضيه الذى تمتلأ بالحب اللى اتزرع داخل قلبها له من اول نظره بعد ما كانت رفضه فكرت الحب دلوقتي بقت بتحب ذلك الصعيدى العنيد زوج الاتنين
ففجأه فاقت دنيا لنفسها عندما لحظت تحرك رموش اعين فهد كابدء استيقاظه فتنحنحت دنيا بارتباك وتركت الغرفه وخرجت بسرعه من الغرفه ففتح فهد اعينه و ابتسم بجذبيه وهوا حان حاسس بها جانبه فقام و دخل للحمام ليبدل ملابسه
اما دنيا فنزلت للستات فى المطبخ و حصلوها زهراء و چنات بردو و بدأو فى تحضير الفطار مع فوزيه و چليله و هم يتحدثو و يضحكون مع بعض بحب و البنات يتعرضون للاسأله المحرجه عن ليلة امس من الامهات
وكلعاده كانت هناء و سحر فى سابع نومه لسه وولا شركو فى اي شئ معهم
فبعد مرور وقت كان كل الرجاله و فوزيه و چليله و سحر جالسين على طاولت الطعام و البنات كانو بيحطو لهم الطعام فى اطبقهم وهم ينظرون بحب لازوجهم فبعد ما انتهت دنيا نظرت لفهد الذى كان ينتظرها وجت تجلس على الكرسى اللى جنب فهد بتوتر من نظراته لها
بس فجأه جت هناء اللى لسه نزله من على الدرج و جلست على الكرسى اللى جنب فهد اللى كانت هتجلس عليه دنيا…
وقالت باستفزاز = معلش يا قلبى اصل المكان ده مكانى انا…چنب چوزى…روحى انتى شفيلك اي كرسى تانى تقعدى عليه عاد.
نظرت لها دنيا بابتسامه مزيفه و جت تمشي لتجلس على كرسى اخر راح فهد فجأه مسك معصمها يمنعها من التحرك
فنظرت دنيا ليد فهد وهوا ماسك معصمها فنظرت لهم هناء بغضب و غيظ مكتوم فقام فهد من مكانه…
وقال = استنى يا دنيا…اقعدى اهنه مكانى.
دنيا باستغراب = طب و انت؟
فهد بابتسامه = هتصرف…امللللل…
جت امل الخدامه وقالت = نعم يا فهد بيه…تأمرى بايه؟
فهد بطيبه = الامر لله واحد احد فقط يا امل…هاتيلى كرسى.
اومأت امل له باحترام و راحت جابت لفهد كرسى فأجلس فهد دنيا مكانه ووضع الكرسى جانبها و جلس عليه
ففضلت هناء تبلع الاكل بغيظ شديد و غل فنظرت لها دنيا من تحت لتحت بشماته و راحت نظرت لفهد بشكر
فابتسم لها فهد بحنان وشاوى لها لتأكل فأومأت دنيا له و جت تأكل ولكن لحظت ملامح وجه صفيه الحزينه بشده…
فقالت باهتمام = الله…مالك يا صفيه؟
عاصم ببرود رد هوا وقال = مملهاش هيا اكده دايمآ لاويه بوزها 24 ساعه.
دنيا برفع حاجب = والله انا موجهتلكش السؤال يا افندم انت…انا وجهت الكلام لصفيه ولا انت غيرت اسمك ونا معرفشى 😏.
نظر لها عاصم بغيظ شديد فحاول الكل يكتم ضحكتو بالعافيه فقال عاصم بغيظ = وانا برد نيابدن عن مراتى يا مرات ابن عمى 😠.
دنيا باستفزاز = ههههههههه وهيا ملهاش لسان ترد بيه حضرتك (ووجهت كلمها لصفيه بمرح = الوو الوو صفيه هل تسمعيننى.
صفيه بضحك = ههههههه معاكى يا قلبى اهه.
دنيا بمرح = الله ماهى ليها حس اهى…امال فيه ايه بقا؟
عاصم بغيظ شديد = فيه استفزاز و بس.
دنيا باستفزاز = منك اكيد مش كدا يا عصعص ههههههههه.
ضحك الكل بشده عليهم فكانت هناء بتاكب بغيظ شديد وهيا حاقده على دنيا بشده فمعدا ان دنيا جميله بشده و متعلمه علام عالى اعلا منها وانها اصبحت زوجت زوجها الثانيه ولكن قدرت تعمل اللى هيا معرفتش تعمله طول السنين اللى مرت ده فهيا عرفت ازاى تكسب قلوب الجميع من اول يوم لها…
فقالت بحقد = والله عال يا بنت البندر هه و بقينا بنشوف البنت بتتحدد مع الراچل بالعين و الحاچب اكده وكمان بدلعه اكده قدام چوزها و الكل اياك…هه ماهو الكل ساكت و كمان بيضحك على حديدك عادى ههه…مش عرفين ايه اللى هيحصل بعد اكده هه كمان لسه.
دنيا باستفزاز = اكيد كل خير يا ابله هنؤه ههههه.
زهراء بحب = وبعدين ما شاء الله…دنيا د*مها خفيف و تخش القلب من غير استأذان واصل.
بعتت لها دنيا بوسه فى الهواء وقالت = قلبى يا زهورى ❤.
ابتسمت لها زهراء بحب و بعدت لها كمان بوسه فى الهواء وهيا حقيقى حبت دنيا ازى هيا وكل البنات…
فهمس لها عز بعشق = طلمه هيا تدخل القلب من غير استأذان…امال انا ايه بجا يا قلبى؟
زهراء بحب و كسوف = انت اللى معشش فى قلبى من الصغر.
عز بشقاوه و غمزه = طب خلصى يلا وكل بسرعه عشان فيه حديد سرى عاوز اقولهولك لوحدينه يا قلبى 😉.
زهراء بخجل شديد = عززز الله اتحشم 🙈.
ضحك عز بعشق و مسك يدها و بسها بحب و زهراء تبتسم له بكسوف وهيا تنظر للكل…
فقال عزام لفهد = بقولك يا فهد يابنى…عاوزك درورى تيچو للغيط انت و عاصم و سالم و عز و ماهر…لانى حاسس اكده ان عيلت الهريدى ناويه على غدر ولازم نسبقهم بخطوه كلعاده عشان منخليهمش يهزمونه عاد.
فهد باحضرام = ماشى يابوى.
فوزيه بحده = اما حاچه عچيه يا حچ عزام بجا تخرچ العيال اكده ليلة صبحيتهم…الناس اكده هتاكل وشنا عاد.
ماهر بمرح = والله يا مرات عمى بعد العيال دى محدش يقدر يقول حاچه واصل هههههه.
ضربته چليله بخفه وقالت = بس يابو لسان طويل انت.
ماهر بضحك = ههههههه الله مش هيا اللى بتقول عيال يا عمه (ووجه كلامه لدنيا وكمل = بقا يصوح يابنتى رچاله قد الحيط يتقال عليهم عيال اكده «
دنيا بمرح = ما انا سكته و مش بتكلم اهه بس بعد جملتك دى يا ماما الحاجه و نظرتنا كده هتختلف تمامآ ليهم هههههه.
فوزيه بغيظ = بجا بتحفلو عليا يا چوز چزم انتى و هوا…ماااشى.
ضحك ماهر و دنيا بشده و فهد يأكل بغيره شديده و دنيا بتهزر مع ده و تتكلم مع ده وهوا هيو*لع من الغيره…
فقالت سحر بخبث = والله انا شايفه ان كانت احسن دنيا تنفع لماهر اكتر بدل فهد چوز بتى هه نفس العقليه و يليجو لبعض اوى ههه.
هناء بمكر = عندك حق ياما…تليج بيه اكتر هه.
نظر فهد لهناء بغضب شديد فقال ماهر بهدوء وهوا بياكل = صوح حديدك يا هناء انتى و مرات عمى…بس المقامات تفرق يا مرات عمى و الكبير ميلقش غير بالكبير و بس…و دنيا متلقش إلا بفهد الصعيد و بس…مش حديدى صوح بردو يا ابن خالى؟
ابتسم فهد لماهر بحب فماهر ونعمى ابن العم والاخ فقال فهد = صوح حديدك يا ابن عمتى.
فقالت دنيا باستفهام و غباء فجأه رفعت اديها وقالت = ملحوظه يا ماهر…كبيييره سنن ولا مقامن بس عشان افهم…لان المعلومات مش بتوصل مباشردآ للمخيخ
ضحك ماهر بشده وقال = مقامن يا دنيا.
نظر له فهد بغيره فقال ماهر بسرعه = أااا يا مدام فهد الصعيد ههههههههه.
حولت دنيا تكتم ضحكتها على طريقة ماهر و نظرات فهد له فجأه عندما ذكر اسمها للمره التانيه كدا فسمعت فجأه لعاصم وهوا بيهمس لنفسه…
وقال بسخريه = ما شاء الله على الذكاء الخارق هه.
دنيا بغيظ = ولا مافيه اذكا منك انت يخويه عشان تتريق على ذكائى 😒.
كان عاصم هيرد عليها بغيظ ولكن قاطعته چليله باستغراب = مالكو يولاد مستقصدين بعض اكده ليه عاد؟
دنيا بغيظ = مش انا والله يا عمه…هوا اللى قارش ملحتى من اول ما شفنى البعيد ده.
عاصم برافع حاجب = و اصملى عليكى انتى ايه بجا.
لسه دنيا هترد عليه راح قال فهد بحده = مخلاص بجا هنقضيها خنقات علوكل ولا ايه عاد.
سالم بضحك = وياريتها خنقات ياخوى…دى حرب استفزازيه بعيد عنك هههههههه.
وضحك الكل بشده و دنيا و عاصم ينظرون لبعض بغيظ و تحدى فتنهدة چليله بقو*ه وهيا تنظر لدنيا و عاصم…
وقالت بحزن = فاكرين مين اللى كانت تقعد تنائر عاصم اكده طول الوقت…وكانو بردو يمسكه لبعض على الواحده…كأنهم مولودين فوق راس بعض.
تحولت فجأه ملامح الكل للحزن فقالو معآ = الله يرحمها 😔.
نظرت دنيا للكل باستغراب ولكن لم تعرف لماذا شعرت بالحزن يملأ قلبها فجأه عندما رأت ملامح عاصم و چليله الذى تمتلأ بالحزن فجأه بعد ما كانو بيضحكو ولكن اللى استغربت له ملامح و نظرات فهد اللى اتغيرد فجأه باختناق شديد وهوا باصص للطبق امامه فابتسمت هناء بسخريه وهيا تعرف سبب حزن فهد فنظرت لها دنيا برفع حاجب وهيا مش فاهمه حاجه من اللى بتحصل
وبعد وقت انتهو من الطعام و ذهبو الرجاله إلى الغيط ودخلت چليله و فوزيه للمطبخ ليحضرو طعام الغداء اما چنات فجم والدتها و اختها و مرات اخوها ليشفوها و جلست معهم اما سحر فذهبت للدلاله و هناء ذهبت لغرفتها و كذلك زهراء ذهبت ترتاح قليلآ فى غرفتها
فجت دنيا تذهب للمطبخ بملل من القعده ولكن لمحت فجأه صفيه جالسه فى غرفت المعيشه و يبدو عليها الحزن الشديد فذهبت لها…
وقالت = بقولك يا صفصف…ما تيجى اقولك حاجه و منها نضيع اوقات زهقنا و مللنا ده لان الواحد حاسس انه هيطق من الملل.
صفيه بحب = اكيد يا قلبى…تعالى قوليلى عاوزه تقولى ايه؟
دنيا وهيا بتشد صفيه لتقوم معاها = مش هنا الحيطه ليها ودان و مركبوش ليها حلقان يابت ( جمع حلق يعنى 😅 ) ههههههه…تعالى معايه نقعد فى الجنينه ياما
فقامت صفيه معاها بضحك على المجنونه دى و ذهبو معآ للحديقه و جلسو على الارض و هم بيقزقزو لب و عملين يرغو مع بعض فى جزا موضوع…
فقالت دنيا وهيا بتقزقز لب = هاا قوليلى يا صفصف بقا…مالك؟
صفيه بحزن = ولا حاچه.
دنيا بمرح = كذاابه يا صفصف…كذابه و مش بتقولى الحقيقه…يابت اتكلمى يابت الحزن مالى وشك…يابت قوليلى مالك بسبب الخنقه دى يا هبله هيطلعلك حبوب فى وشك…و على فكره بقا هيكون شكلك وحش جدآ و عاصم ابو صرم ده هيتفش منك اكتر ماهو طفشان يا هبله…ادينى قولتلك اهه و قد انظر من زرزر بقا هييه 😂.
ضحكت صفيه بشده على كلام دنيا ووصفها لعاصم فكانت صفيه نفسها تفتح قلبها لحد بسبب الخنقه اللى تملأ قلبها و منذ رأيتها لدنيا وهيا ارتاحت لها اوى…
فقالت بتوتر = فيكى من يكتم السر؟
دنيا بمرح = ووووو…يتبع

لقراءة باقي فصول الرواية أضغط على (رواية فهد الصعيد والهاربة المجنون)

البارت السادس

اترك تعليقاً إلغاء الرد