رواية الغريبة نهلة وحازم الفصل التاسع والعشرون 29 بقلم غيوم الشوق

البارت التاسع والعشرون

قمة فى الرقه و الجمال بفستان سهره ذهبى اللون يتناسب مع لون بشرتها الخمريه الجميله و كان حازم بالغ الوسامه و الرجوله ببدلته السوداء الجميله.
بعد كتب الكتاب خرج حازم و نهله ليسهرا سويا و ذهبت والدتها مع ادهم و والدته إلى منزله لكى تسافر هى و اختها فى الصباح الباكر إلى المنصوره بعد ان اطمأنت على نهله.
ذهبا نهله و حازم إلى مطعم رومانسى رائع به قاعه للرقص الهادئ كان حازم قد حجز به استعدادا لاحتفالهما. جلسا متقابلين بعيون مليئة بالعشق و الشغف و الرومانسيه.
حازم مبروك يا عمرى.. انا النهارده طاير من السعاده.
نهله بخجل الله يبـ.ـارك فيك انا اول مره احس بالسعاده للدرجه دى.
مسك حازم احدى يديها فى يده برقه ثم قبل باطن يدها بحب.
حازم طيب ايه رأيك نلحق مامتك قبل ما تسافر و نقولها نخليها دخله.
نهله لا طبعا.. احنا اتفقنا.
حازم مبتسما مش هعمل حاجه انتى مش مستعده ليها ابدا مش هلمسك لمسه من غير ما تكونى راضيه و متخافيش مش هنتجوز غير لما تكونى جاهزه تماما و بعدين لازم هعملك احلى فرح مش هحرمك و لا هحرم نفسى من السعاده دى..
نهله ربنا يطمن قلبك زى ما طمنت قلبى.
حازم انا قلبى مطمن طول ما انتى جواه انتى و قلبك.
نهله مبتسمه ربنا يخليك ليا.
حازم و يخليكى ليا يا روحى.. بحبك.
نهله و انا بحبك.
حازم تحبى نطلب الاكل دلوقتى.
نهله اوكى.
تناولا العشاء سويا و اخذ حازم يطعمها بنفسه بين حين و أخر و تبادلا نظرات العشق و الابتسامـ.ـا.ت.
انتهيا من تناول الطعام ثم فوجئت نهله به يحرك كرسيه و يضعه بجانب الكرسى الذى تجلس عليه ليكون ملاصقا لها ثم لف ذراعه حول كتفها.
نهله بخجل ايه اللى انت بتعمله دا يا مـ.ـجـ.ـنو.ن هتفرج الناس علينا.
حازم محدش ليه عندنا حاجه.

نهله دى فيها كل حاجه وجعت قلبى قبل ما اعرفك و عاوزه اخلص منها جمعتها كلها فى الدمعه دى و خلاص مبقاش ليها مكان عندى.
حازم بحب مش هسمح لحاجه توجع قلبك او تجرحه تانى و سامحينى انى اتأخرت عليكى كان لازم اقف قدام الكل و اوصلك من زمان بس و الله حاولت كتير و معرفتش.
رفعت رأسها و بعدت قليلا لتستطيع رؤية وجهه.
نهله قصدك ايه مش فاهمه.
حازم من زمان و انا عاوز اوصل لبنت عمى اللى مشوفتهاش من صغرى و اعرف عايشه ازاى و اطمن عليها بس محدش سمحلى انى اعرف عنوانها او اى حاجه توصلنى ليها بالعكس ضللونى كتير.
نهله مين دول
حازم جدو و بابا.. بس انا كان لازم ادور اكتر و ابقى جنبك من زمان و مسيبكيش لوحدك ابدا.
نهله يا حبيبى… خلاص خلينا ننسى كل حاجه و منفكرش بس غير فى اننا نبقى مع بعض.
حازم انا كمان اتعذبت كتير قبل كدا و متتخيليش ان مظهرى القاسى دا بمزاجى هما اللى كانوا عاوزنى ابقى كدا.. عمرى مكنت على طبيعتى غير معاكى.
نهله مش قولنا ننسى كل حاجه.
حازم مبتسما اوكى يا حبيبتى.. انا مش عاوز افتكر و لا افكر فى حاجه غيرك.
كانت العيون تتلاقى مع الكلمـ.ـا.ت و النظرات تعبر عن كل كلمه
بعترف قدام عينيك من النهارده
انا عمري ليك
سيبني احبك يا حبيبي
وانسى روحي بين ايديك
هو ده اللي حلمت بيه
ضحكته نظرة عينيه
يا حبيبي وانت جنبي
تفتكر انا هعمل ايه
يا حبيب قلبي الوحيد
هات ايديك نبعد بعيد
كل ماعيونك تاخدني
يتولد احساس جديد
هو ده اللي حلمت بيه
ضحكته نظرة عينيه
يا حبيبي وانت جنبي
تفتكر انا هعمل ايه
هو ده اللي حلمت بيه
ضحكته نظرة عينيه
نهله خايفه دا يكون حلم.
حازم مش حلم دى حقيقه و هتستمر و هنعيشها و هنستمتع بكل لحظه فيها.
اكملا سهرتهما ثم عادا للفيلا و اوقفها فى الحديقه ليتحدثا قبل الدخول. كانت تقف مواجهة له و بدأ الحوار.
حازم مش هاين عليا اسيبك دلوقتى و طبعا اول ما هندخل هتنسينى و تقعدى معاهم.
نهله ما انا لازم اقعد معاهم و بعدين انت ليه قاعد على طول لوحدك مش معاهم.
حازم اتعودت على كدا.
نهله ليه
حازم عشان جدو كان بيقولى انى كبيرهم و لازم اكون انسان جدى.
نهله مليش دعوه بالكلام دا من دلوقتى تعمل حسابك هتفضل معانا على طول و تعيش سنك زيك زينا و تهزر معانا و بعدين طول ما احنا فى البيت هتبقى جنبى على طول.
اقترب منها واضعا كفيه على جانبى و جهها برقه و قرب وجهها منه و قبل جبهتها.
حازم مفيش احلى من انى ابقى جنبك على طول.
نهله طيب يالا ندخل نكمل السهره معاهم.
حازم هندخل بس لازم نتفق على حاجه الاول.
نهله ايه
حازم مش معنى انى وافقت على كلامك اننا طول ما هنبقى فى البيت هنبقى معاهم على طول. لازم يبقالنا وقت خاص بينا احنا بس.
نهله مبتسمه اكيد.
دخلا سويا ليكملا السهره مع ندى و نغم و فارس الذين استقبلوهم بالأحضان و المبـ.ـاركة مره اخرى.
نهله هنسهر فين يا حلوين.
ندى تعالو نقعد عند فارس فى الاوضه و نلعب.
حازم نلعب.
اقتربت منه نهله ضاحكه انت هتعترض من اولها. ايوا احنا متعودين بنلعب كل يوم بلاى ستيشن او اى لعبه تانيه كلنا مع بعض.
فارس ايه دا زومه جاى معانا.
حازم ليه عندك مانع
نهله انا مقدرش اقعد معاكم من غير حبيبى.
نغم يالا يا حازم اطلع غير هدومك و انتى كمان يا نهله و تعالوا على اوضة فارس نسهر.
ذهب كلا منهما إلى غرفته لتبديل ملابسه ثم تقابلا فى غرفة فارس حيث اجتمع الجميع و لعبوا و مزحوا و قضوا سهرة جميله و ذهبت كلا من نغم و ندى إلى غرفتيهما و اخذ حازم نهله ليوصلها إلى غرفتها.
حازم تعالى هوصلك اوضتك.
نهله انا اوضتى جنب اوضة فارس على طول.
حازم عارف بس برضو هوصلك.
اقتربا من غرفتها و وقفا يودعان بعضهما كانا متشابكى الايدى.
حازم مش هاين عليا اروح انام و اسيبك.
نهله بس انا تعبت و لازم انام عشان اصحى بدرى.
حازم خلاص زهقتى منى يعنى.
نهله مبتسمه اكيد لا بس النهارده تعبت اوى.
حازم بس اتبسطنا.
نهله كان اسعد يوم فى حياتى.
حازم و لسه ان شاء الله هيكون فى اسعد كتير.
نهله ان شاء الله.
حازم هستناكى الصبح اول ما تصحى فى الجنينه.
نهله اوكى اول ما اصحى هنزلك.
حازم هتوحشينى.
نهله و انت كمان.
دخلت نهله و حكت لقطتها كل ما تشعر به و عن السعاده الكبيره التى تشعر بها ثم استسلمت للنوم. أما حازم فقد سهر يفكر فيها و فى السعاده التى لم يتخيل ان تملأ قلبه يوما حتى غلبه النوم.
الفصل السادس و العشرون
حازم صباح الخير يا قمرى.
نهله صباح النور.
كانت تخفى وجهها فى صدره و لا تنظر له من خجلها فحتى الان لم تعتد على هذا الاستقبال.
اخذها من يدها و ذهبا ليجلسا متقابلين على ترابيزه طلب من الخدم اعدادها بالحديقه ليتناولا عليها الفطور.
حازم وحشتينى اوى.
نهله و انت كمان.
حازم مبتسما أد أيه
نهله اوى.
حازم نمتى على طول امبـ.ـارح
نهله اه قعدت مع بيتسى شويه صغيرين اوى و بعدين نمت.
حازم انا بقى سهرت كتير.
نهله ليه كدا انت بتصحى بدرى و لازم ترتاح.
حازم انتى السبب.
نهله أنا
حازم اها.. كنت بفكر فيكى و مش مصدق ان ربنا رزقنى بزوجه و حبيبه زيك بجمالك و ذكائك و طيبتك و كان نفسى اجى اوضتك و اخطفك.
نهله طيب و تخطفنى ليه ما انا اصلا معاك.

لقراءة باقي فصول الرواية أضغط على (رواية الغريبة نهلة وحازم)

البارت التاسع والعشرون

اترك تعليقاً إلغاء الرد